🔻ما در سیاست باید به نظام سیاسی فکر کنیم؛ به یک مدل، یعنی نظام‌های سیاسی مورد پرسش علوم سیاسی و فلسفه سیاسی.
🔻جمهوری اسلامی به عنوان نظام نتوانسته به نیازهای مردم پاسخ بدهد.
🔻ما باید از یک نظام سیاسی صحبت کنیم که بتواند جایگزین جمهوری اسلامی بشود و در درون آن نظام بتوانیم به مسائل مختلف پاسخ بدهیم.
🔻وقتی می‌گوئیم «گروه‌ها با هم متحد شوند» پیش‌فرض این است که یکسری تشکیلات وجود دارد و کادر سیاسی دارند، درحالی که بسیاری از این گروه‌ها کلوب و محفل هستند.
🔻تشکیلات مبتنی بر کادر سیاسی‌ست، تا زمانی که گروهی کادر سیاسی که عهده‌دار سمت‌های تشکیلات باشد را نداشته باشد نمیتواند بگوید که یک تشکیلات است.
🔻برای اینکه چنین چیزی ایجاد شود ابتدا باید یک ایده و یک فکر درست شود. آن ایده و فکر از اندیشیدن به نظام سیاسی درست می شود.
🔻کدام نظام سیاسی هست که بتواند هم به نیازهای ما پاسخ بدهد و هم با مجهز شدن به آن، با فکر کردن به آن و با رهسپار شدن همه به آن سمت بتوانیم به اتحاد در هدف برسیم و به سنخیت و جامعیتی دست پیدا کنیم که ما را به سوی هدف حرکت می‌دهد.
🔻از درون آن اتمسفر می‌توانیم سازمان و تشکیلاتی ایجاد کنیم که جای هر کس مشخص باشد و استعداد و توانایی‌های افراد در جهت مبارزه به کار گرفته شود.
🔻اما قبل از آن باید درباره یک نظام صحبت کنیم؛ نظامی که بتواند هم به نیازهای ما پاسخ بدهد و هم ما را به ابزارهایی مجهز کند که هم بتوانیم جمهوری اسلامی را شکست بدهیم و هم اجازه ندهیم که با سقوط ج.ا نیروها و جریان های ارتجاعی دیگر قد علم کنند.
