گفت‌و‌گوی حجت کلاشی با کانال یک :
استفاده از کسانی مثل نازنین بنیادی در نوشتن اسناد سیاسی، به جای بهره بردن از ایشان در تبلیغ پیام رهبری سیاسی، امکان رهبری را می‌کشد.
تعریف نقش رهبری در رساندن صدای مردم به خارجی‌ها به جای هدایت نیروها مضحک است.
برای تولید قدرت در برابر ج.ا، اقتدار و سازمان مبارزه احتیاج است و طرح‌هایی مثل منشور هم اقتدار را می‌کشد و هم سازماندهی را ناممکن می‌کند.
مطرح کردن کسانی مثل مهتدی، اپوزیسیون را بی‌حیثیت می‌کند، مردم را از براندازی می‌ترساند و بسیاری را به دامن ج.ا هل می‌دهد.
شوراسازی با کسانی که از شنیدن «ملت ایران» کهیر می‌زنند و بر سر تمامیت ارضی دعوا دارند، اپوزیسیون را در برابر ج.ا خلع سلاح می‌کند.
ایستادگی یکپارچه‌ی پادشاهی‌خواهان برای زمین‌گیر کردن این منشور و شورای ضدملی در عین حفاظت از جایگاه شاهزاده رضا پهلوی، از درخشان‌ترین نقاط مبارزه‌ی این نیرو در این چهار دهه بوده است.
نیرویی که در ایران پدیدار شده است از وفاداری به ایران به هیچ قیمتی دست نمی‌کشد و این نیرو ایران را نجات خواهد داد.
همکاری با تروریست‌های تجزیه‌طلب مثل مهتدی، قبح همکاری با تروریسم را از بین می‌برد و راه را برای مطرح شدن گروه‌های تروریست اسلامگرا هم باز می‌کند.
کسانی مثل شهریار آهی، سعی می‌کنند با شعار تمرین دموکراسی، امکان رهبری مقتدر را از بین ببرند و ایران به سوی سرنوشت عراق و افغانستان هدایت کنند.
در افغانستان نیز با همین شعارها اجازه‌ی ندادند ظاهرشاه اقتداری پیدا کند و با وجود نوشتن قانون اساسی بسیار مدرن، کشور را نهایتا در فقدان رهبری مقتدر به طالبان سپردند.
